حال و روز پسرم تو اين روزا

هر روز ساعت ٩:٣٠ميريم مهد تا ساعت ١١كه وقت ميان وعدست خوب از روز اول تا الان هر وقت كه رسيدم داري گريه ميكني اخه چرا نفسم به خدا كه منم تو اين تايم دلم ميگيره از دوريت ولي فكر ميكردم دوست داري مهدو ارشام امروز ديگه طاقت نئ اوردم برم خونه دم در مهد از دور نگات ميكردم تو حياط بودين يكم گريه باز مربيت دست تو ميگرفت ميچرخوند باز كمي گريه ولي خوب أروم شدي نسبتا تورو خدا همه چيو سخت نكن ميدونم طول ميكشه عادت كني هميشه كه با من پارك ميومدي كلي سمت بچه ها ميرفتي ولي تو مهد نميري من دلم طاقت گريه هاتو نداره ارشامم نفسم ميگيره امروز تا اومدم بيام بگم بسه ميبرمش ساكت شدي اومدم تو تا منو ديدي اروم شدي رفتيم بالا غذا خوردي با خوشحالي باي باي كردي بهترين قسمتي كه دوست داري همينه قراربود اين هفته ظهرا اونجا بخوابي كه به نظرم هنوز خيلي زوده دوست دارم خوشحال باشي ارشامم مجبوريم مهد بزاريمت به خاطر خودت مطمينم به زودي از اينجا خوشت مياد و زبانتم به زودي راه ميوفته فقط يكم همكاري لازمه از طرفه تو پسركم .راستي به يكي از مربيات كه اسمش جواهر هست ميگي خبير نميدونم چرا ؟؟؟؟بهت حق ميدم اسمش سخته ولي حالا چرا خبير به أميد روزي كه بيام بگم ارشام به مهدش عادت كردهً.